Niezmiernie istotny wpływ ma aloes na funkcjonowanie przewodu pokarmowego, w którym generowane jest aż 70% odporności nabytej. Białka i związki mineralne obecne w miąższu zapobiegają nadkwasocie, dzięki właściwościom buforującym.
W odróżnieniu od zalecanych przy nadkwasocie farmaceutyków miąższ aloesu nie wiąże kwasu solnego i nie utrudnia procesów trawiennych. Wpływa dobroczynnie na funkcjonowanie całego układu pokarmowego, regeneruje narażoną na działanie kwasu solnego i enzymów trawiennych śluzówkę żołądka, reguluje procesy trawienne w jelitach.
Stanowi jedną z najbardziej rozległych tkanek naszego organizmu, jej łączna powierzchnia dochodzi do 2 m2 (powierzchnia jelit jest 100 razy większa). Największa różnorodność mikroflory znajduje się nie w jelitach a właśnie na skórze. Podobnie jak nerki, jelita czy płuca skóra jest organem wydalania.
Większość chorób skórnych spowodowana jest zaburzeniami metabolizmu (źle zbilansowana dieta, niedobory witamin i związków mineralnych, alkoholizm, schorzenia wątroby i nerek, kontakt ze związkami toksycznymi). Kwaśny (pH 4,8 – 5,5) odczyn powierzchniowych warstw skóry zabezpiecza przed infekcjami bakteryjnymi i grzybicą.
Kwasowość miąższu aloesowego jest zbliżona do kwasowości skóry. Wnikając głęboko w warstwy naskórka, miąższ aloesowy działa przez dłuższy czas, ułatwiając leczenie trądzika młodzieńczego, celulitu, łuszczycy, a także innych chorób skóry.
W jednym z doświadczeń klinicznych udowodniono, że miąższ aloesowy stosowany w połączeniu z witaminą E ułatwiał jej wnikanie w głębsze warstwy skóry.
W analogiczny sposób aloes ułatwia wnikanie bioaktywnych składników z kosmetyków, ale także zanieczyszczeń lub bakterii z powierzchni skóry.
Z tego powodu każdorazowo przed zastosowaniem miąższu aloesowego należy bardzo dokładnie oczyścić skórę.
Korzystny wpływ miąższu aloesowego na pracę jelit polega na likwidacji chronicznych zaparć, stymulacji organizmu w usuwaniu toksyn oraz zapewnieniu korzystnej równowagi bakteryjnej w jelicie grubym.
Dzięki obecności składników o właściwościach przeciwzapalnych, antybakteryjnych i antygrzybiczych, miąższ aloesu działa jak naturalny antybiotyk. Zawarte w nim substancje czynne hamują rozwój licznych patogenów: streptokoków, drożdży Candida Albicans, gronkowców oraz wywołujących wrzody żołądka Helicobacter pylori.
W badaniach in vitro udowodniono, że świeży sok z aloesu pospolitego działa hamująco na pałeczki duru brzusznego (Salmonella typhi i Salmonella paratyphi) oraz czerwonki (Shigella). Ma działanie bakteriostatyczne i przeciwzapalnie.
W 1980 roku w Chicago Burn Center przeprowadzono badania, których celem było opracowanie bardziej skutecznego sposobu kontynuowania leczenia ciężkich oparzeń, po zastosowaniu leczenia wstępnego. Im dłużej w miejscu oparzenia utrzymuje się stan zapalny, tym bardziej nieregularna będzie blizna.
Udowodniono, że miąższ aloesowy zastosowany do leczenia oparzeń i zbliznowaceń jest tak samo skuteczny, jak penicylina. Poprzez poprawę mikrokrążenia, w identyczny sposób łagodzi w krótkim czasie skutki ukąszeń przez różne owady.
Wiadomo, że naturalne procesy starzenia, czynniki atmosferyczne (promienie słoneczne, zimno, wiatr), zaburzenia hormonalne będące konsekwencją różnych chorób i stresu, a także wszelkiego rodzaju używki, skutkują zmniejszonym wytwarzaniem kolagenu przez fibroblasty.
Oczywiście efektów kuracji aloesowej nie należy oczekiwać po kilku dniach, zwłaszcza przy trwających latami zaniedbaniach i zniszczeniu skóry. Okres odbudowy komórek nabłonka skóry właściwej wynosi ok. 4 tygodnie.
Niektóre jego składniki regulują wydzielanie insuliny, co wyrównuje poziomu cukru we krwi. Jako profilaktyka, picie aloesu może aż 4-krotnie obniżyć ryzyko chorób serca.
Na obniżenie ciśnienia tętniczego, wpływa enzym bradykinaza oraz arginina (powstaje z niej tlenek azotu) zapobiegając zwężeniu naczyń krwionośnych — również podczas stresu. Związki mineralne, pierwiastki śladowe oraz witaminy intensyfikują metabolizm, przyspieszają procesy regeneracji i odnowy komórek śródbłonka naczyniowego.
Problem alergii nasila się od kilkudziesięciu lat i wg szacunków dotyczy ponad 20% społeczeństw uprzemysłowionych. Najczęstsze przyczyny alergii to nadużywanie antybiotyków oraz obecność w środowisku naturalnym szeregu nowych związków chemicznych, które osłabiają układ odpornościowy.
Niektóre składniki miąższu aloesowego działają jako naturalne immunostymulatory pobudzające układ odpornościowy do skuteczniejszego działania. Należą do nich przede wszystkim polisacharydy: karizyna, acemannan, oraz biologicznie aktywne peptydy.
Znane są jako środki działające przeciwwirusowo i wspomagające funkcjonowanie układu odpornościowego (badanie na myszach). Dowiedziono, że makrofagi w obecności karizyny niszczyły komórki rakowe 10 razy skuteczniej niż przy stosowaniu standardowego, farmaceutycznego preparatu o działaniu immunostymulującym.
Prawdopodobnie także wirusy atakujące wątrobę, jeżeli nie zabijane to przynajmniej osłabiane są przez antrachinony i biologicznie aktywne peptydy obecne w miąższu aloesowym. Mechanizm neutralizacji wirusów polega na wbudowywaniu się karizyny w błony komórkowe, co uniemożliwia zaatakowanie komórek przez wirusy.
